6 Şubat depreminin üzerinden 10 ay geçti. Ulaşım ve barınma sorunu başta olmak üzere tüm temel ihtiyaçlara erişmek hala çok zor… Kadınlar ise kısıtlı imkanlarla kışlık gıda hazırlığı yapıyor. Samandağ’daki bir konteyner kentte zeytin kırarken sohbet ettiğimiz kadınlar, ekmek alırken bile ne kadar zorlandıklarını anlatıyor.
Elektrik ve su kesintilerinin sık olmasından dolayı artan iş yükünün yarattığı stresle birlikte gelecek kaygısını daha ağır yaşamaya başladıklarını dile getiren depremzede kadınlar, yetkili merciler tarafından muhatap alınmamaktan şikayetçiler. Çünkü sorunlarını iletebilecekleri, şikayetlerini dinleyebilecek kişi ve kuruluşlar kendi deyimleriyle ‘boy gösterip’ çekiliyorlar. Anlattıklarına göre yetkililer tüm sorunları “siz halledin” diyerek öteliyorlar.
Yaşadıkları konteyner kente yakın işler olduğunda çalışabileceklerini söyleyen kadınlar, sosyal yardımlarla geçinmenin mümkün olmadığına dikkat çekiyorlar. Yarın ne olacaklarına dair belirsizliklerin devam ettiğine değinen kadınların en büyük korkusu, kendilerini görmeyen, duymayan yetkililerin günün birinde “konteynerları boşaltın” demesi.
*Bu söyleşi RLS ve Kadınİşçi işbirliği ile yapılan Depremden Etkilenen İllerde Kadın Emeği araştırması kapsamında yayınlanmıştır.
